เจ็บปวดเกินรับไหว “กีฟ” โพสต์แล้ว หลัง “เหม” ผูกคอดับคาคอนโดฯ ลั่น ทำไมไม่โทรมา

จากกรณีการเสียชีวิตของนักแสดงหนุ่ม “เหม-ภูมิภาฑิต นิตยารส ที่ตัดสินใจจบชีวิตตัวเอง ด้วยการผูกคอบริเวณระเบียงห้องพัก ภายในคอนโดฯย่านลาดปลาเค้า 58 เมื่อวันที่ 25 กันยายนที่ผ่านมา สร้างความเสียใจให้แก่ครอบครัว รวมทั้งเพื่อนพ้องในวงการบันเทิงหลายราย ซึ่งต่างโพสต์ข้อความอาลัยต่อการจากไปของนักแสดงหนุ่มผู้ล่วงลับรายนี้ ล่าสุด นักแสดงสาว กีฟ-ดราภดา โสตถิพิทักษ์” ที่เคยมีข่าวสนิทสนมกับฝ่ายชาย ได้โพสต์ข้อความสุดเศร้าต่อการจากไปของหนุ่มเหมด้วยเช่นกัน โดยมีข้อความดังนี้

“แต่ก่อนตอนพี่เหมอกหัก ยัง​ได้เป็น​ที่พัก​ใจ​ แล้วทำไมครั้งนี้​ไม่ให้แม้แต่โอกาสจะได้ประคองตอนที่​กำลังจะล้มลง”

ตอนที่สมาชิก​บ้าน​ส่งข่าว​ให้ดู​ ยังงง​อยู่​ว่า​ใช่​หรอ​ อ่าน​ขึ้นไป​เห็น​หั​วสำ​นักข่าว​เป็น​ข่า​วส​ดเลย​ช็อค​ไปเลย​ น้ำตา​มันไห​ลพราก​ลงมาเอง มือสั่นไม่หยุด ช่วงสองสามวันที่ผ่านมาไม่ได้อยู่กับโทรศัพ​ท์ตลอด เลยไม่เห็นข้อความในไอจีที่เค้าลง ถ้าเห็นคงจะได้โทรไปหาแล้วถามว่าเป็นอะไร ใครทำอะไรรึเปล่า แบบที่เคยๆทำ ข้อความทวิทเทอร์ที่เค้าบอกเป็นนัยๆ เราก็ไม่ได้เล่น เพิ่งได้มาเห็นวันนี้ ในวันที่ทุกอย่างมันสายไปแล้ว…วันที่ไม่สามารถเรียกอะไรกลับคืนมาได้อีกแล้ว นอกจากความทรงจำระหว่างเรา

“สมัยก่อน​สนิทกันมากกกกกกก ชอบไป​ไหน​มา​ไหน​ด้วยกัน​สองคน บ่อยจนคนคิดว่าเป็นแฟนกัน แต่ความจริงเราเป็นแฝดคนละฝา ชอบ​หาเสื้อผ้ามาใส่ให้คล้ายกัน ในสมาชิกบ้านทั้งหมด กีฟจะสนิทกับพี่เหมที่สุด เลยจะรักเค้ามากกก เป็นห่วงมากกกก ผูกพันเหมือนเป็นคนในครอบครัว จะบอกให้ทำในสิ่งที่ดี และจะเตือนใน​สิ่งที่ไม่ดีในขอบเขตที่เราทำได้และในเรื่องที่เค้าบอกให้เรารับรู้ เวลาเค้าโดนใครทำร้ายให้เจ็บ เราจะเจ็บตามเหมือนโดนเอง ตอนที่เค้าเจอเรื่องที่ทำให้กินไม่ได้ นอนไม่หลับเป็นวีคๆ เราทรมาณมาก พี่เหมเป็นคนแรกที่ทำให้กีฟรู้จักความรักของพี่น้องต่างสายเลือดที่แท้จริง คอยเป็นห่วง ให้กำลังใจ อยู่เป็นเพื่อนตอนที่เรามีปัญหา เราดูแลกันและกัน

ถึงตอนนี้เราจะไม่ค่อยได้เจอกันบ่อยเหมือนแต่ก่อน เพราะต่างคนต่างมีแฟน แต่ทุกครั้งที่ได้เจอกัน เราจะเข้าไปกอดเค้าเสมอ บอกเค้าว่าคิดถึงจังเลย เป็นยังไงบ้าง ทุกครั้งเค้าจะจับแขนที่เรากอด ยิ้มแล้วบอกว่าสบายดี ไม่มีสัญญาณ​ของความทุกข์ใดๆให้เห็น หรือเพราะเค้ากลัวว่าเราจะห่วงเค้าหนักมากเหมือนตอนนั้น ก็เลยไม่พูด ไม่บอกให้เราได้รู้ กลัวเราจะทุกข์ใจกับสิ่งที่เค้าเจอ…และท้ายที่สุดความกลัวอีกคนเป็นทุกข์ก็เอาชนะความรัก ความผูกพันระหว่างเรา พรากเราสองคนจากกันโดยที่ไม่รู้ว่าทำไมอีกคนถึงตัดสินใจจะจากไปแบบไม่มีวันกลับในที่สุด

ไม่ได้มีโอกาสบอกลา

ไม่ได้มีโอกาสกอดลาตอนที่เค้ายังรับรู้ได้

ไม่ได้มีโอกาสจะรับฟังความทุกข์ที่ฝังลึกอยู่ในใจ

ไม่ได้มีโอกาสจะกุมมืออยู่ใกล้ๆตอนที่ลมหายใจเฮือกสุดท้ายจะหมดลง

ไม่ได้มีโอกาสให้ทำอะไรเลย…ทำได้แค่ร้องไห้ เสียใจ ครั้งเมตรว่าหนักแล้ว ครั้งนี้มันยิ่งกว่า ยิ่งนึกถึงความรู้สึกตอนที่เค้าอยู่ลำพังกำลังจะดับไฟชีวิตของตัวเองลง ความรู้สึกตอนนั้นมันจะต้องหนักขนาดไหน ถึงได้ตัดสินใจทำแบบนั้น ทำไมไม่โทรมา ทำไมไม่โทรมา

เครดิต : อินสตราแกรม givedrarpdar_s hem_ppd

สั่งซื้อ Kazz Magazine เล่ม 158 ได้ที่